norma prawna

См. также в других словарях:

• norma — ż IV, CMs. normamie; lm D. norm 1. «ustalona, ogólnie przyjęta zasada; reguła, przepis, wzór; w etyce: zasada postępowania, dyrektywa wyznaczająca obowiązek określonego zachowania się w danej sytuacji przez odwołanie się do odpowiednich ocen i… …   Słownik języka polskiego

• sankcja — ż I, DCMs. sankcjacji; lm D. sankcjacji (sankcjacyj) 1. praw. «konsekwencje prawne (np. kara pozbawienia wolności, odszkodowanie), jakie powinny być zastosowane przez organy państwowe wobec osób, których zachowanie nie było zgodne z obowiązującą… …   Słownik języka polskiego

• ПЕТРАЖИЦКИЙ —         Лев Иосифович [13(25).4,1867, Кол лонтаево Витебской губ., 15.5.1931, Варшава], социолог и правовед, основатель психологич. школы права. По национальности поляк. В 1898 1918 руководил кафедрой энциклопедии и истории философии права в… …   Философская энциклопедия

• fakt — m IV, D. u, Ms. faktkcie; lm M. y «to, co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości; zdarzenie, zjawisko; określony stan rzeczy» Fakt historyczny, naukowy, społeczny. Dziwny, niezwykły fakt. Coś jest faktem dokonanym. Coś stało się faktem. Trzymać się …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• stosunek — m III, D. stosuneknku, N. stosuneknkiem; lm M. stosuneknki 1. «zależność, związek między różnymi rzeczami, osobami, pojęciami itp., zestawionymi ze sobą; relacja, proporcja» Stosunek ilościowy. Stosunek równości. Stosunek pokrewieństwa,… …   Słownik języka polskiego

• urzędowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, urzędowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z urzędem, dotyczący pracy urzędu, wydany przez urząd, nadany z urzędu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pismo urzędowe. Dokument… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawny — prawnyni 1. «dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem; legalny» Akt, nakaz, kodeks prawny. Norma, sankcja prawna. Opieka, porada, umowa prawna. Prawny właściciel nieruchomości. ∆ Czynność… …   Słownik języka polskiego

• legalizować — ndk IV, legalizowaćzuję, legalizowaćzujesz, legalizowaćzuj, legalizowaćował, legalizowaćowany «nadawać moc prawną, zatwierdzać; uznawać za ważne, zgodne z prawem, z jakąś normą; uwierzytelniać, uprawomocniać» Legalizować uchwałę, dekret. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• legalizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, legalizowaćzuję, legalizowaćzuje, legalizowaćany {{/stl 8}}– zalegalizować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nadawać określony status prawny, moc prawną;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obowiązywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ib, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być czyimś obowiązkiem, normą, zasadą, której musi się lub trzeba przestrzegać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień